Μες στην πολυσύνθετη μεταπολεμική περίοδο μεγαλώνει ένα παιδί της επαρχίας, γίνεται έφηβος και φοιτητής. Στην αφήγησή του αντικατοπτρίζεται αφενός η Ελλάδα της υπαίθρου κατά τις δεκαετίες του \'40 και του \'50, με τα μίση, τον εμφύλιο και τα έντονα πολιτικά πάθη, και αφετέρου η πρωτεύουσα της δεκαετίας του \'60, η Αθήνα των κοινωνικών συγκρούσεων, της πολιτικής αστάθειας και της δικτατορίας. Τα γεγονότα και το κλίμα αυτής της περιόδου, που σημάδεψαν καθοριστικά όλη τη χώρα αλλά ιδιαίτερα τη γενιά του 1-1-4 και του 15% για την παιδεία, εντυπώθηκαν ανεξίτηλα στην ψυχή του νεαρού τότε φοιτητή της φιλολογίας, για να αναβιώσουν χρόνια αργότερα, χωρίς τη διάβρωση του χρόνου, σε αυτό το αφήγημα.

Τα "Καπέλα στο πέλαγος" δε συνιστούν μιαν απλή, αυτοβιογραφική απόπειρα. Αποτελούν πρωτίστως μια πρωτογενή βιωματική μαρτυρία, μια αυθεντική ανασύσταση της κοινωνικής, εκπαιδευτικής και πολιτικής κατάστασης εκείνης της εποχής, ένα αφήγημα που αναφέρεται στον απόηχο της μετεμφυλιακής Ελλάδας αλλά και στην αντανάκλαση ενός ελπιδοφόρου μέλλοντος.